Ixabel eta Sara arauak ikasten

Etorri zitzaigun Ixabel, lehengo egunean, pixka bat amorratuta. Zergatik? Bada, bezperan, arropa lixatzen ari zela (etxeko lanak egiten), alaba hasi zitzaiolako galdezka (erdi negarrez, eta etxeko lanak egiten hura ere):

—Ama, zer da "erabil bedi"?
—Alan ibilli biozule!

Euskaltzaindiaren arauak buruz ikasi behar zituen! Zer, eta Literatura Tailerrerako!!! Sara zintzo-zintzoa da, eta Andereñok edo Maixuk edo beste edozein irakaslek agindutakoa zuzen-zuzen eta egunez egun bete izan du beti. Eta, hala, arratsalde osoa eman zuen “arauak ikasten” eta laburpenak egiten.

Adibidez:

BA- ETA GABE-REN IDAZKERA

Ba- elkartuta idatzi behar da, baina gabe bereizita.

·         Hurbiltzen bazara, azalduko dizut.

·         Irakaslerik gabe egon gara gimnasiako orduan.

Lau orrialde eta erdi bete zituen horrekin eta beste hauekin (hurrenkera bitxi honetan):

Ordinalen eta banatzaileen idazkera; -go atzizkia eta izen multzokariak; Diptongoz bukatzen diren izenen deklinabidea; -ARI (-lari) atzizkiaz; -ARI / -ARIO; Arrain, usain, artzain; Aurrealde edo aurreko alde; Benetako. Ohiko; Betiko eta horren kideak; Ene/nire, nirekin, niri;  Nor/nortzuk, zer/zertzuk, zein/zeintzuk; Baitu, baikara, bainaiz; Iritzi; -z gero; Zehargaldera orokorretako aditz-atzizkia: -(e)n eta -(e)netz; Data nola adierazi; Orduak nola esan.

Sara 2000. urtean jaio zen; arau horiek, berriz, 1994 eta 2001 artean: Sara baino zaharragoak dira!

Euskaltzaindiaren arau zaharrak (ez dira berriak, batzuek hala uste izan arren) jasota daude dagoeneko edozein hiztegitan, edozein estilo-liburutan, gramatiketan... Idazten ari garela zalantzak baditugu, horietan begiratzen dugu. Eta iruditzen zaigu horretan trebatu behar direla DBHko ikasleak ere.

Gaurkoz besterik ez, baina berriz helduko diogu arauen kontu honi.